تأثیر قرآن در اندیشه امام علی (ع)

گزارشی از تأثیر شگرف قرآن نسبت به سایر منابع معرفتی، بر اندیشه امام علی(ع) است. نویسنده پس از شمارش منابع معرفتی امام از قرآن به عنوان مهم ترین منبع یاد می کند و سپس از گونه های تأثیر قرآن سخن گفته و آن را به دو قسم مستقیم و غیرمستقیم تقسیم می کند و گونه دوم را در دو محور دسته بندی می کند: 1. ایجاد دیدگاه های کلی 2. تبیین معارف و مفاهیم. از محور نخست به عناوینی چون: بینش ارزشگذاری، نگاه آینه ای به هستی، نگاه تسلیم گونه به خداوند، نگاه ابزاری به دنیا، نگاه عبرت آموز به تاریخ، نگاه هدفمند به انسان و آزمون نگری به زندگی، اشاره می کند و ریشه های قرآنی آن را بیان می نماید. در محور دوم به سه گونه تأثیر اشاره می کند: 1. تعریف و توضیح موضوعات و مفاهیم دینی، 2. توصیف تحلیلی از موضوعات دینی و 3. استدلال برای اثبات حقایق دینی. و در پایان به این نتیجه می رسد که امام علی(ع) تحت تأثیر آموزه های قرآن کریم به نوآوری هایی در ساحت تفکر دینی دست زده است که مدتها طول کشید تا فیلسوفان و اندیشمندان معنای سخنان و تفکر امام را دریافتند.